χάρτης ευρύτερης περιοχης (με έντονη γραμμή η σύνδεση του κέντρου της Πάτρας με το σπίτι)
Περπατάμε αργά, με βαρύ κουρασμένο βήμα, στην αναζήτηση μας για κάποιον αόριστο χώρο, κάπου που να μην ξεχωρίζει η δημόσια από την ιδιωτική χρήση, ένα χώρο με ιστορία. Στη γειτονιά επικρατεί γαλήνη. Λίγο έξω από την Πάτρα κι όμως μακριά από τη βοή του 21ου αιώνα. Πιο κοντά στους ανθρώπους. Παράθυρα ανοιχτό, μια διάχυτη οικειότητα ∙ η φωνή του Καζαντζίδη που ακούγεται από κάποιο κασετόφωνο έρχεται να συμπληρώσει μια αλλοτινή πραγματικότητα. Κάποια στιγμή βλέπουμε από μακριά μια αλυσιδούλα κρεμασμένη οριζόντια παράλληλα με το δρομάκι να μας προετοιμάζει για έναν πιθανό αόριστο χώρο. Φτάνοντας, το διαπιστώνουμε αμέσως. Ένα παλιό γκρεμισμένο πλέον σπίτι. Ρωτάμε στη γειτονιά, σε συγγενείς των τότε ιδιοκτητών του. Λίγες φράσεις ήταν αρκετές. Ανακαλύψαμε αυτό που ψάχναμε…
Ένα γκρεμισμένο, εγκαταλελειμμένο σπίτι, μια αυλή γεμάτη αναμνήσεις θαμμένες ανάμεσα στις πέτρες και το χώμα. Ένα παιχνίδι μεταξύ δημόσιας και ιδιωτική χρήσης του χώρου. Μια μακριά, κοντή αλυσίδα, αρκετή για να δηλώσει την ιδιωτική σημασία του οικοπέδου, πολύ κοντή και αδύναμη, ωστόσο, για να εμποδίσει την προσέλευση περαστικών, αποδεικνύοντας την αδιαφορία των «ιδιοκτητών» για έναν άχρηστο, αόριστο πλέον χώρο…
Είναι η ισορροπία μεταξύ γραφειοκρατίας, αδιαφορίας και ιστορίας που δίνουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον στο χώρο αυτό. Εκεί που παλιά κατοικούσε μια εύπορη οικογένεια, στο χώρο που ήταν κάποτε ένας μικρός στάβλος για τα ζώα, εκεί που μαζεύονταν κάποτε φίλοι, γείτονες και τραγουδούσαν με κιθάρες και ακορντεόν, τώρα κάποιος «ιδιοκτήτης» παρκάρει ένα γαλάζιο Nissan, όσα παιδιά έχουν μείνει στη γειτονιά, αγνοώντας την ιστορία του, παίζουν κρυφτό, μια γάτα περπατάει στα χωμάτινα σκαλοπάτια. Μόνιμοι κάτοικοι, πλέον, τα ερπετά, τα έντομα, το φως, η σκιά, οι ήχοι της φύσης, οι φωνές του παρελθόντος…
Οι πρώτες εντυπώσεις του κτιρίου
Κατά την εξερεύνηση της κουζίνας
Κάτοψη ισογείου
Κάτοψη ορόφου
Ψάχνοντας κι άλλο, ρωτώντας περισσότερους γείτονες μάθαμε αποσπασματικά για κάποια μυστήρια γεγονότα που συμπληρώνουν το παζλ της ιστορίας του σπιτιού. Πέντε θάνατοι από αναθυμιάσεις χημικών ουσιών (μαγκάλι) και ένας φόνος δημιουργούσαν μια τρομακτική αντίφαση στα λεγόμενα των συνομιλητών μας για μια φιλήσυχη οικογένεια. Οι παλιοί κάτοικοι, με επιφυλακτικότητα, άφηναν κάποιες φράσεις να μας ωθήσουν σε ένα χρονοβόρο κυνηγητό με την αλήθεια. Η επιμονή μας κάποιες φορές ενόχλησε, αντικρίσαμε τη δυσπιστία και την ανάγκη τους για αποπροσανατολισμό· κάποιες φορές αποκάλυψε. Κάποιοι "δεν θυμούνταν", κάποιοι ακόμα θρηνούσαν - όχι τόσο τα θύματα, όσο την άδικα απρόσεκτη και ανεξέλεγκτη φύση του ανθρώπου, όχι τόσο τη ματαιότητα που προκαλεί ο θάνατος, όσο τις αναμνήσεις μιας πιο αγνής, πιο ανθρώπινης και αγαπημένης ζωής που θάφτηκε μαζί με τα έξι πρόσωπα. Δεν θάφτηκε, όμως, η ελπίδα, ούτε η ανάγκη. Ποτέ.
Ίσως, πράγματι, έπρεπε να μάθουμε αυτή την ιστορία για να μην ξεχάσουμε πως τα ανθρώπινα πάθη δεν γνωρίζουν εποχή, ακόμα και σε μια πιο αγνή - από εξωτερικές επιδράσεις - περίοδο. Καμιά φορά η σύγκρουση έρωτα, αλληλεγγύης, αφέλειας και αγάπης αγγίζουν τα όρια της ύπαρξης και, ανάλογα με τις περιστάσεις, μπορούν να την υπερβούν.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ
1940-1945 Χτίστηκε το σπίτι του Δημήτριου Σ., στο οποίο έμενε με τη σύζυγό του και τα τρία παιδιά του, έναν γιο και δύο κόρες. Ο Δημήτριος Σ. ήταν μανάβης και η οικογένεια του ήταν εύπορη και φιλήσυχη. Είχε ένα άλογο, το οποίο έσερνε το κάρο που χρησιμοποιούσε για τη δουλειά του
1954-1956 Ο Κ., γείτονας της οικογένειας Σ., δολοφόνησε τη γυναίκα του στο σπίτι αυτό
1960 Πέντε άνθρωποι, μεταξύ των οποίων μία από τις δύο κόρες του Σ., πέθαναν σε πέντε νύχτες από αναθυμιάσεις μονοξειδίου του άνθρακα από καύση χημικών κάρβουνων κωκ. Όταν μετά από καιρό άνοιξαν το φέρετρο της κόρης του Σ., βρήκαν το πτώμα της γυρισμένο, που δημιούργησε τις υποψίες ότι μπορεί να θάφτηκε ζωντανή. Μία άλλη γυναίκα που είχε μολυνθεί κατάφερε να σωθεί όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για κάθαρση αίματος
1993-1994 Το σπίτι γκρεμίζεται ύστερα από έναν μεγάλο σεισμό επειδή κρίθηκε κατεδαφιστέο
